دکتر شیما کرباسی که سخنان خود را با غزلی از حافظ آغاز کرد و گفت: سخن گفتن از شخصیتی که شناسنامه زرین و هویت فرهنگی رنگین ما ایرانیان را به وجهی احسنت و طریقی زیبا و ایمن آراسته باری است سنگین و سترگ.
دکتر کرباسی در ادامه اشاره کرد: در واقع شناخت حافظ و اشعار حافظ هنگامی میسر می شود که ما بتوانیم مکتب فکری حافظ را و شخص حافظ را بشناسیم و برای شناخت حافظ دو راه وجود دارد: اول اینکه ببینیم تاریخ در مورد حافظ چه می گوید یعنی معاصران حافظ، ادیبان هم عصر حافظ و تذکره نویسها راجع به حافظ چه نوشته اند و راه دیگر اینکه رجوع کنیم به اشعار حافظ. در مطالعه زندگی خصوصی حافظ به این نتیجه می رسیم که در هیچ کتابی به صورت درست و معتبر در مورد زندگی حافظ چیزی نوشته نشده است، و آنچه هم در این مورد در دست است اعتبار چندانی ندارد.
وی در مورد مکتبهای فکری حافظ گفت: حافظ در قرن هشتم در شیراز زندگی می کرد زمانی که مکتب فکری، فلسفی شیراز رشد کرد.با کسانی مثل سعدالدین تفتازانی، سید شریف جرجانی، خود حافظ و در راس همه آنها عزدالدین ایجی. این گروه به آزادی فکر اعتقاد داشتند.حافظ در اینچنین مکتبی رشد کرد و با چنین معاصرانی همراه شد. در غزلیات حافظ همه چیز گنجانده شده است از تفسیر، حکمت، فلسفه، فقه و می توان کاملا نهله فکری حافظ را از میان این شعرها بیرون بکشیم. شعرهای حافظ به گونه ای است که هر کس آن را می خواند. برایش قابل فهم و تفسیر است.
دکتر کرباسی در ادامه گفت : از خصوصیات بارز حافظ این است که حافظ مظهر مهر و انسانیت است و روزی را که ما به عنوان روز حافظ بزرگداشت می گیریم روز بزرگداشت مهر و انسانیت است.حافظ مظهر وفاست و همینطور مظهر فرهنگ ایران در طول تاریخ. سعادت و رستگاری بشر از آرزوهای دیرین ملت های اصیل است و دستیابی به این آرزو جز در سایه نیکو زیستن فراهم نمی شود و نیکو زیستن یک سری ویژگی های خاص خود را دارد که دارای دقایق و ظرایفی است و برای پرداختن به آن زمان لازم است فرهنگ سازی لازم است، خلاء فرهنگی یا بی فرهنگی یا بی هویتی فرهنگی در هر جامعه سبب می شود که آن جامعه هویت ملی خودش را از دست بدهد چون هویت فرهنگی در بطن هویت ملی جا دارد و یکی از راههای تقویت و صیانت از این هویت ملی و هویت فرهنگی رجوع کردن به منابع دیرین مثل منابع زبان و ادبیات فارسی است.
از میان شاعران فارسی زبان حافظ کسی است که با شیواترین زبان و هنرمندانه ترین زبان فرهنگ کشور ما را نمایان کرده است و نمایانگر اسطوره ها خاطرات، آداب و رسوم الگوها و رفتارهایی که یک منش ملی را می سازند می توان در دیوان شعر حافظ به وضوح ببینیم. پس حافظ از این هویت فرهنگی ما به نوعی حفاظت کرده است.
وی در مورد فرهنگ در دیوان حافظ گفت: فرهنگ و تاریخی که حافظ در دیوان خود آورده است را به دو بخش می توان تقسیم کرد 1- فرهنگ و تاریخ ایران قبل از اسلام 2- فرهنگ و تاریخ ایران بعد از اسلام. در ایران باستان سه اصل بوده است گفتار نیک کردار نیک، پندار نیک و شعر حافظ بی گمان چکیده این روح ایرانی است. حافظ در دیوان خود با ساختن شخصیت پیر مغان بین فرهنگ ایران قبل از اسلام با فرهنگ ایران بعد از اسلام پیوند داده است. یعنی هر جا این پیر مغان را می بینیم ارتباط این دو فرهنگ را می توانیم احساس کنیم. حافظ علاوه بر اینها یک سری آموزه های اسلامی را در شعر خود وارد می کند در و.اقع دین مدار می شود آموزه هایی مثل نگاه و نگرش به زندگی ، امید و نشاط به زندگی اغتنام فرصت، اینها آموزه هایی است که حافظ از دین گرفته است. جمع بین دنیا و آخرت جمع بین عشق و رندی را حافظ انجام می دهد. پند و پیامهای فرهنگی و اخلاقی می دهد. ترک تعصب، توکل کردن، اعتدال داشتن، ترک ریا عیب پوشی ، درویش نوازی، صبر و ثبات، دعاگویی، عهد و وفا صدق و اخلاص حق شناسی . چرا حافظ دین مداری می کند چون که دین یکی از عناصر هویت ملی و از مهمترین مولفه های فرهنگی است. از دیدگاه ادیان توحیدی دین سرچشمه و سازنده ی فرهنگ است. به همین دلیل است که فرهنگ ایران اسلامی به نسبت بقیه کشورهای اسلامی بارزتر است چون علاوه بر اینکه رنگ و زمینه اسلامی پیدا می کند دارای گذشته غنی ای هم هست. مردم ایران همواره با آموزه های دینی زیستند و بالیدند و رشد کردند و خداشناسی و دین مداری را مبنای درست اندیشی خود قرار داده اند و آن را روح حرکت در درون جامعه کرده اند. در واقع این باور در ایرانیان وجود دارد که باید تکیه گاهی مثل خداوند وجو داشته باشد تا در مسیر کسی گمراه نشود در واقع هر چیز که خدایی نیست در ایران باستان اهریمنی است و به همین دلیل شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است. دیوان حافظ حرفهای زیادی دارد دیوان حافظ خیلی دیوان حافظ کتاب شعر، ادب، عرفان، خودشناسی و حکمت است.
قرائت غزلی از حافظ توسط فاطمه زهرا معینی دختر خردسال پایان بخش برنامه گرامیداشت حافظ در دانشگاه پیام نور نجف آباد بود.